لجستیک
امروزه دانش لجستیک، به عنوان بخش مهمی از زنجیره تامین، یکی از تاثیرگذارترین ابزارهای بقاء و توسعه شرکت ها تلقی میگردد و تاثیر غیرقابل انکاری بر رشد و بقاء سازمان، در محیط رقابتی کنونی دارد. بطورکلی دانش لجستیک شامل گستره ای از فعالیت ها است که دربرگیرنده کلیه اقدامات مبتنی بر دریافت، تخلیه، کنترل، تحویل، ردیابی؛ انبارش، فراخوانی، خرده برداری، جورچینی، بارگیری و ارسال کالا (اعم از زمینی, هوائی یا دریائی) از نقطه آغاز تا نقطه مصرف، به منظور تطابق حداکثری با نیازمندی های مشتری می باشد. با این توصیف، لجستیک بخشی از زنجیره تامین است که کارایی و اثربخشی جریان کالاها، خدمات و اطلاعات را مابین نقطه شروع فرایند تا نقطه مصرف نهایی، باهدف تامین نیازمندی های مشتریان، برنامه ریزی نموده، بکار می گیرد و کنترل می نماید. اصولاً دانش لجستیک به دو بخش اصلی قابل تفکیک است که عبارتنداز لجستیک داخلی و لجستیک خارجی. لجستیک داخلی شامل کلیه عملیات لجستیکی است که در داخل سازمان، اَعم از درون خطوط تولید، مابین خطوط تولید و انبارها، داخل انبارها و دپارتمان های جانبی انبار (مانند سکوهای تخلیه/بارگیری، دپارتمان خرده برداری/جورچینی و یارد) صورت می پذیرد ولی لجستیک خارجی در رابطه با بکارگیری یا بازطراحی مسیرهای ارسال کالا یا تورهای توزیع است. بدیهی است تکنیک ها و ابزارهای مورد استفاده در این دو بخش با یکدیگر متفاوت بوده و زمینه های بکارگیری مختلفی نیز دارند که به تفکیک مورد بحث و بررسی قرار می گیرند. بطور معمول هزینه های عمده لجستیک مربوط به عملیات انبارش (لجستیک داخلی) و حمل (لجستیک خارجی) است که دربرگیرنده بخش مهمی از وظائف شرکت ها، جهت نگهداری و توزیع کالا می باشد و لذا می توان نتیجه گرفت که ارتقاء و بهینه سازی فرایندهای لجستیکی، قطعاً به کاهش هزینه عملیات و بهبود گردش کار منجر خواهد شد.
